Bio
Michał Slezkin, artysta wizualny, ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom z grafiki i plakatu uzyskał w 1989 roku w pracowni prof. Macieja Urbańca, a aneks z malarstwa obronił u prof. Teresy Pągowskiej. Na przestrzeni lat Slezkin prezentował swoje prace w licznych prestiżowych galeriach w Polsce i za granicą, m.in. w Bocheńska Gallery, Galerii Promocyjnej, Galerii Kronika w Bytomiu, Fundacji Bęc Zmiana, Palais de Tokyo w Paryżu, Fundacji Stefana Gierowskiego, Galerii BWA w Bydgoszczy, galerii Ewa Opałka oraz w Galerii Bielskiej BWA. Jego twórczość cieszy się uznaniem zarówno w środowisku artystycznym, jak i wśród szerokiej publiczności.
Twórczość
Michał Slezkin tworzy wielowymiarowe obrazy olejne na płótnie, monumentalne prace na papierze oraz rysunki w formie dzienników. Jego twórczość obejmuje również instalacje, rzeźby i obiekty z żywic syntetycznych, a także projekty konceptualne, w których eksperymentuje z nowymi technikami, rzeczywistością realną i wirtualną oraz grami analogowymi i sieciowymi. Artysta operuje na granicy między katastroficznymi przeczuciami a codziennością, zestawiając globalną świadomość z indywidualnym przeżyciem. Jego prace łączą elementy natury i technologii, a sceny zaczerpnięte z życia, internetu, wiadomości czy własnego ogrodu tworzą złożony obraz świata. Realizm spotyka się tu z alegorią, a obrazy nabierają formy malarskich rebusów, które zamiast jednoznacznych odpowiedzi oferują mnogość wieloznacznych interpretacji. Slezkin w swoich pracach dąży do ukazania tego, co wymyka się bezpośredniemu spojrzeniu oraz perspektywie oferowanej przez technologię. Jego malarstwo, pełne zderzeń osobistych wspomnień z historyczną i polityczną refleksją, przeplata świeży entuzjazm do życia z głęboką zadumą nad jego naturą. Artysta, niczym poeta-reporter, odkrywa gorycz rzeczywistości, zachowując przy tym przedziwny optymizm. Jak sam mówi: „ Ufam również w moc malarstwa – także w jego klasycznych formach, takich jak figuracja czy martwa natura – do uchwycenia tego, co wymyka się zarówno bezpośredniemu spojrzeniu, jak i perspektywie oferowanej przez technologiczne zapośredniczenie naszej percepcji.”
Praktyki
ekologiczne
Artysta świadomie minimalizuje wpływ swojej pracy na środowisko. W technice olejnej unika nadmiernego zużycia chemikaliów, myjąc pędzle mydłem, a nie agresywnymi rozpuszczalnikami. Stosuje szmatki bawełniane z recyklingu zamiast jednorazowych ręczników papierowych. Każdy materiał, który można ponownie wykorzystać, znajduje swoje miejsce w jego procesie twórczym, co pozwala na bardziej zrównoważone i ekologiczne podejście do sztuki.